Çetin

30 ÇETİN nin yüzde 60’ lık kısmını Türk işçiler ile kapatır. Almanya’ya gitmek üzere başvurular İs- tanbul’da kurulan bir büroya gerçekleş- tirilir. Başvuran kişiler de sıkı bir sağlık kontrolünden geçirilerek sağlıklı olanlar Almanya’ya gönderilmek üzere seçilir. Se- çilen Türkler Almanya’ya üç günlük yapı- lan bir seyahat ile anca varabilirler. İşçilerimiz 1961 yılından itibaren kimile- rine göre “kara tren” kimilerine göre “Al- manya Ekspresi” ve kimilerine göre de “İstanbul Ekspresi” diye adlandırılan tren- lerle Sirkeci garından yaklaşık 3 gün süre- cek olan Almanya yolculuklarına başlarlar. Ortalama her Türkün havsalasında “Sir- keci garı” ve “München Hauptbahnhof”un simgesel bir yönü ve hatırası vardır. Ülke- mizde hemen herkesin Avrupa’ya giden bir tanıdığı bulunur. Sirkeci garı bu yönüy- 5 http://dergipark.gov.tr/download/article-file/178223 S: 302-303 le gidenlerin ve uğurlayanların nezdinde hüzünlerin, sevdaların, acıların, umudun, geleceğin, bilinmezliğin harmanlandığı bir mekân olur. Sirkeci garından Almanya’ya doğru yol alan gurbetçilerin, “Bir anda her şeyin, yemeklerin, kokuların, konuşulan dilin, hava koşullarının, dini inançların ve in- sanların düşünce biçiminin farklı olduğu yabancı bir ülkeye” merhaba demenin çok da kolay olmadığı aşikârdır. Almanya’ya ilk gidenler başta München, Berlin, Ham- burg ve Frankfurt garlarında, Alman halkı ve yetkililerce sıcakkanlı ve coşkulu bir şe- kilde karşılanır. 5 Yolculuk bittiğinde çalışacakları firma- lardaki tercümanlar ile yapacakları işler anlatılır ve yurtlara yerleştirilir. 1973 yı- lına kadar Türklerin Almanya’ ya göçleri devam etti. İşte bu kapsamda Almanya’ya iş için 1962 yılında başvuranlar arasında Ahmet Öztunalı da vardır. Başvurusu kabul edilen Ahmet Öztunalı Almanya’da iş bulur ve Almanya’ya Frank- furt’a gider. Ama Ahmet Öztunalı’nın Al- manya macerası uzun sürmez. Altı ay sonra geri döner. Eşi Suzan Hanıma ko- şulların ağırlığından ve kötülüğünden söz eder. Zaman içinde yurtdışını yeniden de- neyeceğini belirtir. Hürriyet İlkokulu’ndaki günlerini Çetin Öztunalı şöyle anlatır: “Benim bu hayatta bugünlere gelmemde