Çetin

35 ÇETİN ile ortaokula beraber gidiyorduk. Birgün okuldan kaçtık. Babası da o gün tesadüfen okula gelmiş, onu ve beni bulamayınca, ikimizi de bir güzel dövdü. Sonra Ahmet’i okuldan aldı ve bakkalda çalıştırmaya baş- ladı. Hafta sonları veya tatil günleri orada ça- lışırdım. Rahmetli dedeleri Ahmet Amca, bana her akşam, ya 25 kuruş, ya 50 kuruş veya bir çikolata, gofret verirdi. Arkada- şım Ahmet’inde çok güzel bir bisikleti var- dı. Benim oraya işe gitmemin sebeplerin- den birisi de o bisikletti zaten. Çünkü sağa sola bir şey götürürken bisik- letle götürüyordum, bisikletle getiriyor- dum. O bisikleti kullanmak bana büyük bir zevk veriyordu. O vesileyle bisiklete biniyordum. Çünkü param yoktu, alamı- yordum bisiklet. Babamda burada yoktu. Bir gün Ahmet’ten bisikleti istedim. Ahmet bana bisikleti vermedi. Bir tatil günüydü, hatırlamıyorum. Biraz gezmek istedim bi- sikletle. Ahmet bisikleti vermeyince bisik- leti kaçırdım. O beni kovalarken ben arka- ya ona bakarken ağaca vurdum bisikleti. Bisikletin ön tekerleği yamuldu. Ahmet ben anlamam, gidip yaptıracaksın bunu, ben müsaade etmem, dedi. Ney- se orada ufak bir tartışmadan sonra ben bisikletçiye götürdüm. Onlara çalışarak bisikletin tekerlek borcunu o şekilde öde- dim. Orada Ahmet’le çok güzel anlaşırdık. Gü- zel satış yapardık. Peynir tartardık, bakli- yat, ekmek verirdik. Çok güzel çalışıyor- duk. Ahmet uzun süre bu işe devam etti. Köylü Gıda Pazarı’nı açtı. Bakkalın ismi de Köylü Ahmet’ti. Sonra Köylü Gıda Pazarı oldu. Anımsadığım kadarıyla kısa bir süre önce satmış dükkanı.”