DOSAB'ın 25 Yılı

Belgeler ve Tanıkların Işığında DOSAB’ın 25 Yılı

◀

Belgeler ve Tanıkların Işığında DOSAB’ın 25 Yılı

Ergun Kağıtçıbaşı

(23)

‘Biz bir arazinin organize sanayi bölgesi olmasına karar veririz. Televizyonlar üzerinde ya-

yınlar yapılır. Gazeteler, belediye, ticaret odası biraraya gelir, mevcut durum ile ilgili tartışma

açılır. Yer üzerinde karar verince Londra onaylar, beni tayin eder. Ben açarım telefonu buraya şu

kadar su lazım derim, İskoçya Sular İdaresi, yapar. Elektrik idaresine bu kadar enerji lazım derim,

halleder. Biz de böyle olur. Ya sizde?’ diye sordu. Ben de ‘Bizim öyle yetkilerimiz yok. Araziyi

köylülerle pazarlık ederek alırız. Suyu sondajcı bularak kendimiz araştırırız.’ diye açıkladım. Bu

duruma şaşırarak, ‘Ben İzmir’de NATO’da Türk subaylar ile çalıştım. Türklerin cesur olduğunu

biliyordum ama bu kadar cesur olduklarını bilmiyordum. Çünkü bu iş yetkisiz olacak iş değil.’

dedi.

OSB’yi kurduk ama arsaları satamıyoruz. Namazgah’da, Muradiye’de, Devlet Su İşleri’nin

altında, Tütüncüoğlu Çiftliği’nde, Duaçınarı’nda küçük imalathaneler var. Biz diyoruz ki ‘Siz

burayı bırakın, gelin yeni bölgeye.’ O zaman bölgede metrekare fiyatı 20 lira. Gel gelelim bir tek

Sifaş geldi bölgeye. Bir taraftan araziler satılmıyor, bir taraftan borç taksitleri geliyor, diğer bir

taraftan Meclis’ten azar işitiyoruz ‘Bunu nereden başımıza bela ettiniz’ diye. O noktada dedim ki

‘Vehbi Bey’e gidelim de Koç Holding’in bir fabrikasını getirsin bölgeye. Bunu gören arkasından

gelir.’ Vehbi Bey de o zaman bu talebimize Aygaz’ı getirerek karşıladı. Sonra Tofaş’ın Bursa’ya

gelmesi ile şartlar yavaş yavaş değişmeye başladı. İpeker, Coşkunöz, Mako gibi bir çok firma

Bölge’de konum aldı. OSB’de ilk üretime başlayan fabrika Sifaş’tır. Türkiye’de o günlerde ilk

OSB’yi kurarken, başka illerde de bu oluşumların olacağını tahmin edemezdik. Ama gün geldi,

yüzlercesi oldu. Eskiden ‘Bizi il yapın.’ derdi politikacılar. Şimdi ‘Bizi sanayi bölgesi yapın’ deme-

ye başladılar. Bugün 16 tane sanayi bölgesi var, Bursa’da. Bunu o dönem rüyamda görsem kabus

sanardım.

1996’da artık emekli olmayı istedim. 33 yıl çalıştım çünkü, neredeyse ikinci Abdülhamit

kadar. Ekim ayında ayrılıp, Çimento’da başkan vekilliğine dair çalışmalarım başlayacaktı. Artık

meclis toplantılarına misafir sanatçı gibi gitmeye başladım.