DOSAB'ın 25 Yılı

Belgeler ve Tanıkların Işığında DOSAB’ın 25 Yılı

◀

Belgeler ve Tanıkların Işığında DOSAB’ın 25 Yılı

Benim o dönemde en son yaptığım fabrika inşaatıda kendi fabrikamdı. Yılların modacısı

annem için, annemin adı ile kurduğum ELTAF Tekstil Ltd. Şti.(1992), Balıklı’da kurulmuş ve

1993’te DOSAB’ta yaptığım fabrikaya taşınmıştı. Yüzde 100 ihracata çalışan tesis, o günlerde

Türkiye’deki enflasyona karşı, getirdiği dövizle korunuyordu. Annemin 1996 yılında hastalan-

ması ve akabinde hakkın rahmetine kavuşması ile tekstil işine girdim ve inşaat işlerimizi askıya

aldım.

1997 yılı sonları idi. Yağan bir yağmurdan sonra bölgemizi yine su basmış ve elektrikler

uzun bir süre kesilmişti. Sanayici arkadaşlarımı aradım ve davet ettim. Hepsi burunlarından

solumaktaydı. Akabinde televizyonları aradık ve davet ettik. Sel basan fabrikaları, bölgenin de-

lik deşik yollarını çektiler ve bir basın toplantısı yaptık. İlgililere dertlerimizi haykırdık.’ Sana-

yi bölgesi dediniz, geldik fabrika yaptık. Üretim yapıyor, istihdam sağlıyor, ihracat yapıyoruz.

Problemlerimizi çözmesi gerekenler nerede?’ dedik. Böyle başlıyan çıkışlarım nedeniyle, sanayici

dostlarım ‘Gel Başkan ol, çalış.’ dediler.

1998’de DOSAB Başkanı seçildim. Yağmur çiselediğinde elektrikleri kesilen, yağdığında

tüm bölgeyi sel götüren ve yol altındaki fabrikaları su altında kalan, neredeyse kayıkla girilebi-

len, yağmurda geçici yaptığımız tüm kanalizasyonları taşan ve yollardan fabrika atık suları akan,

delik deşik ve ana yolu dışındakilerin stabilize olduğu yollarına nakliye kamyonlarının girmek

istemediği bir bölge. İçme kullanma suyu olmayan, suyunu kendi açtığı kuyulardan temin eden,

çalışanı çoksa evsel atıklarını fosseptiklerle çözmeye çalışan, elektrik hatları demir direklerden

geçen, telefon hatları yukarıdan bağlanmış bir yerdi. Bütün bunlara rağmen hala süratle büyü-

yen, henüz OSB kanunu olmadığı için, kurduğumuz derneğin küçük üye aidatları dışında hiçbir

geliri olmayan, çok zorda kalındığında, Müteşebbis teşekkül başkanımızın Bursa Valisi olmasın-

dan cesaret alıp, makine, stabilize malzeme v.b. ricası ile aradığımız karayolları, köy hizmetleri

v.b. bölge müdürlerinin telefonlara çıkmadığı, devraldığımızda kasasında o günün parası ile 50

milyon, bugünün parası ile 50 TL. olan DOSAB yönetimine ve Başkanlığına geldik. Söyledikle-

rimde en küçük bir abartı yoktur.

Arkadaşlarımla birlikte çok zorlu bir mücadeleye giriştik. İlk iş olarak herkesin 20 milyon

dolara çözülmez dediği DOSAB problemleri için proje çalışmalarına başladık. Mesleğim ve çev-

remin yardımıyla kısa sürede projeleri tamamladık. Akabinde bir fizibilite çalışması başlattık ve

aldığımız reel tekliflerle ilk yapmak istediğimiz alt yapı çalışmaları, yani kollektöre kadar kana-

lizasyon, pis ve temiz su hatları, ana kollektörler ve kollektörlerin İstanbul yolunu geçerek Nilü-

fer’in koluna bağlanması hesaplarını çıkardık. Ardından içme ve kullanma suyunun temini ve

dağıtımı, elektrik hatlarını revizyonu ve modernleşmesi, telefon hatlarının döşenmesi v.s. gibi bir

yol haritası düzenledik. Ve sonunda tüm yollarımızın modern ve çağdaş şekilde güçlendirilmesi

ve asfaltlanması hesaplarını yaptık. Ve yaklaşık 2,5 milyon dolar gibi bir rakama ulaştık.

Sonra bu paranın sanayicilerimiz arasında nasıl paylaştırılacağını hesaplamaya çalıştık.

Arsa alanı, kapalı fabrika alanı, çalışan sayısı, atık su debisi, atık su niteliği gibi kriterlere göre

katsayılar belirledik, bunlar üzerinde uzun süre tartıştık. Neticede en adil olduğuna inandığımız

yöntemi tüm sanayicilerimize anlatmaya karar verdik. BUTTİM konferans salonunda tüm DO-

SAB’lı sanayici arkadaşlarımızla bir toplantı yaptık. Onlara yönetim kurulunda yaptığımız tüm

çalışmaları anlattım. Sorularını aldık, cevaplar verdik, uyarılarını dikkate aldık. Ve orada bir

oylama yaptık. Yapmak istediklerimize onay aldık, finans yöntemimize onay aldık, güven aldık.

Akabinde gerek elimizdeki bilgilerden, gerek tapu belgelerinden, SSK, tapu, belediye gibi